Η ιστορία με το Ελληνικό δημόσιο χρέος
Αν σας φαίνεται πρωτοφανής η πρόσφατη οικονομική κρίση της Ελλάδας, που αφανίζει στην δύνη της επιχειρήσεις και οικογένειες, πρέπει να ξέρετε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα και οι πολίτες καταπλακώθηκαν από τα βράχια του δημόσιου οικονομικού χρέους. (Το οποίο επωμίζονται οι πολίτες).
Η ιστορία με το Ελληνικό δημόσιο χρέος που μας πνίγει όλο και πιο πολύ ξεκινά από πολύ παλιά.
Η Ελλάδα απελευθερώνεται το 1830 μετά την πολύχρονη συμβολή της ομόθρησκης Ρωσίας και πριν προλάβει ο πρώτος κυβερνήτης (Καποδίστριας) να οργανώσει το κράτος και να τυπώσει το Ελληνικό χρήμα, για να κινηθεί η χώρα και ν αναπτυχθεί, τον σκοτώνουν.
Βάζουν τους ήρωες απελευθερωτές της Ελλάδος στην φυλακή ή τους αναγκάζουν να φύγουν πρόσφυγες στην Τουρκία και δανείζονται έντοκα από τους διεθνείς εβραίους τραπεζίτες -εκείνη την εποχή με έδρα κυρίως την Αγγλία- τα χρήματα που θα θέτανε στην κυκλοφορία για την σύσταση της οικονομίας της χώρας.
Οι εβραίοι γνώριζαν πολύ καλά πως να υπονομεύσουν το μέλλον μιας χώρας, μέσω του δανεισμού της.
Όπως φαίνεται από την φιλοσοφία τους, αυτοί φαίνεται να βρίσκονται -άμεσα ή έμεσα- πίσω από την δολοφονία του Καποδίστρια και την εγκατάσταση του ξένου βασιλιά Όθωνα, 17 ετών!!! που ήρθε τον Ιανουάριο του 1833 με την βρετανική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», ο οποίος θα δούλευε μαζί με τους 4000 στρατιώτες που τον συνόδευαν για να ανοίγουν τον δρόμο, για την εξυπηρέτιση των συμφερόντων των ξένων δανειστών μας. (Δηλαδή των ευραίων τραπεζιτών, που είχαν καθως φαίνεται ήδη εκεινη την εποχή υπο τον οικονομικό έλεγχο τους και μεγάλες, οργανωμένες χώρες όπως την Αγγλία την Γαλλία και την Αμερική κ.α.).
Τον εισαγόμενο 17χρονο, Βασιλιά των Ελλήνων Οθωνα, -που δεν ήταν Ελληνας- μας επέβαλαν οι ξένοι δανειστές μας, (εκ Βρετανίας), μαζί με το στρατό, τους δημόσιους υπαλλήλους που έστειλαν -οι οποίοι επίσης δεν ήταν Ελληνες-, για την σύσταση από αυτούς του Ελληνικού κράτους. (Γι αυτό και η προστασία επι των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων και οι παχουλοί μισθοί).
Ήρθαν συνακόλουθα και ξένοι επιχειρηματίες (μέχρι και αγρότες) που τους μοίρασε την Ελλάδα για ν αναπτύξουν την επιχειρηματικότητα τους, στην οποία οι Έλληνες είχαν την θέση των εργατών αμειβόμενοι με ένα κομμάτι ψωμί.
Έτσι λίγα χρόνια αργότερα με το πρώτο σύνταγμα, επινοήθηκε και ο δασικός νόμος που βασανίζει μέχρι σήμερα τους Έλληνες, όπου με το πρόσχημα της προστασίας του δάσους, αν εγκαταλείψεις την περιουσία σου προσωρινά και εγκατασταθεί μέσα σ αυτή δασική βλάστηση ν απαγορεύεται να την βγάλεις για να ξανακαλλιεργήσεις της περιουσία σου.
Αυτό ήταν και το κόλπο όπου οι απόγονοι των επαναστατών που σκοτώθηκαν στον απελευθερωτικό αγώνα μέχρι να μεγαλώσουν και να αναλάβουν την πατρογονική περιουσία, αυτή είχε καταληφθεί από δασική βλάστηση και ο δασοφύλακας και αγρονόμος που ήταν οι άρχοντες της εποχής, απέτρεπαν τους έλληνες από το ν αναλάβουν την περιουσία τους. Οδηγώντας έτσι τους Έλληνες στην φτώχεια, την εξαφάνιση και να γίνουν εργάτες στους ξένους επιχειρηματίες που εγκαθιδρύονταν μαζικά σε ολόκληρη την χώρα. (Αυτό συμβαίνει ακόμα μέχρι σήμερα με τις πολυεθνικές που εγκαθίσταντε απ άκρη σε άκρη στην Ελλάδα, κλείνοντας το ένα μετά το άλλο τα Ελληνικά μαγαζιά).
Όλοι αυτοί μαζί δούλευαν ως καλόπληρωμένοι εισπράκτορες, για την εξυπηρέτηση του Ελληνικού χρέους, που αντικαθιστούνταν στο πέρασμα των χρόνων, μετά από αλλεπάλληλες πτωχεύσεις και υποτιμήσεις, με άλλο χρέος -πρός τους ίδιους όμως ευραίους τραπεζίτες δανειστές μας, οι οποίοι απλά άλαζαν όνομα στην εταιρεία που
μας δάνειζε και χώρα προέλευσης.
“Πρωτόκολλο Εικοστό
Όσο καιρό τα δάνεια παρέμειναν εσωτερικά, οι Χριστιανοί δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να μεταβιβάζουν το χρήμα από την τσέπη του φτωχού στις τσέπες του πλούσιου. Όταν όμως εξαγοράσαμε τα πρόσωπα που χρειάζονταν για να μεταφέρουμε τα δάνεια σε εξωτερικό έδαφος, όλα τα πλούτη των Χριστιανών διοχετεύθηκαν στα ταμεία μας και όλοι οι Χριστιανοί άρχισαν να μας πληρώνουν φόρο υποτέλειας.”
Έτσι το νεοσύστατο κράτος αντί να τυπώσει δικό του χρήμα για ν αναπτυχθεί υγιή, το δανείζεται από τους ξένους έντοκα, με αποτέλεσμα να βάζει ήδη από το ξεκίνημα του ένα χρέος από το οποίο δεν μπόρεσε ν απαλλαγεί ποτέ από αυτό εδώ και 200 χρόνια.
Το εξωτερικό χρέος όλα αυτά τα χρόνια διογκώνεται με αποτέλεσμα να δημιουργεί κατα περιόδους πτωχεύσεις της χώρας και να χάνει ο κόσμος κατά καιρούς την αξία των αποταμιεύσεων του.
Οι αλλεπάλληλες υποτιμήσεις που συνόδευσαν τις χειραγωγούμενες και μεθοδευμένες ανα τακτά διαστήματα οικονομικές κρίσεις, διατήρησαν ακέραιη την οικονομική υποδούλωση της Ελλάδος. Απλά το χρέος περνούσε όλα αυτά τα χρόνια από κράτος σε κράτος και κρύβονταν πίσω από διαφορετικό εμφανισιακά όνομα αλλά στην πράξη τίποτα δεν έχει αλλάξει.
“Πρωτόκολλο Δέκατο
Επαναλαμβάνω σήμερα ό,τι ήδη είπα, και παρακαλώ να το θυμηθείτε, ότι δηλαδή ασφαλώς οι Κυβερνήσεις και οι λαοί δε βλέπουν παρά μόνο την εξωτερική επιφάνεια των πραγμάτων. Και πως θα μπορούσαν να διερευνήσουν την εσωτερική σημασία τους, αφού οι αντιπρόσωποί τους δε σκέφτονται τίποτε άλλο παρά να διασκεδάζουν; “
Όλα αυτά τα χρόνια -ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ- το εξωτερικό δημόσιο χρέος, άλλαξε μορφή, όνομα και σύστημα δανεισμού, πολλές φορές.
άλλαξε χώρες από τις οποίες έρχεται και φεύγει, άλλαξαν το όνομα των διεθνών τραπεζών που το διαχειρίζονται, για να νομίζεις ότι πίσω από το ψεύτικο διαφορετικό προσωπείο υπάρχει κάτι διαφορετικό.
Στην πραγματικότητα δεν άλλαξε τίποτα ουσιαστικό.
ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ
ΟΥΤΕ ΤΟ ΓΕΝΟΣ
ΟΥΤΕ ΟΙ ΣΚΟΠΟΙ
ΟΥΤΕ ΟΙ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ και οι ΣΤΟΧΟΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΖΟΥΝ
Οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους σοφούς και ότι έχουν απόσταση από εμάς όση έχουμε εμείς από τους πιθήκους.
Προσπαθώντας ασφαλώς να υποβιβάσουν το μυαλό τις γνώσεις μας και τις σκέψεις μας στο επίπεδο των πιθήκων μια και αυτοί δεν έχουν τελικά περισσότερο μυαλό -αφού δεν δημιούργησαν τίποτα ωφέλιμο, εκτός από το καταστροφικό τραπεζικό έντοκο δανεισμό.
Οι εβραίοι δεν επιθυμούσαν για κανέναν λόγο την απελευθέρωση των Ελλήνων -ειναι γνωστό από την αγια γραφή το μίσος τους προς αυτούς-. Ετσι εργάζονταν προς όφελος των Τούρκων, διότι η τουρκοκρατία εξυπηρετούσε τα σχέδιά τους για εκμεταλλευτική αισχροκέρδεια σε βάρος του υπόδουλου Ελληνισμού.
Οι εβραίοι, πανούργοι από τη φύση τους, κατάφεραν να επωφεληθούν οικονομικά και από εκείνο ακόμη το γεγονός που απεύχονταν και το οποίο δεν ήταν άλλο από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Η οικονομική δυσπραγία του Ελληνισμού και οι αυξημένες ανάγκες του σε ολους τους τομείς, έγιναν αντικείμενο της πιο σκληρής εκμεταλλεύσεως από τους εβραίους, οι οποίοι επωφελήθηκαν των περιστάσεων με σκοπό να γίνουν και πάλι κύριοι της καταστάσεως, υποδουλώνοντας οικονομικά το επαναστατημένο γένος.
Κατά τη διάρκεια του δαπανηρού αλλά κυρίως αιματηρού αγώνα, ο Ελληνισμός είχε ως μόνη διέξοδό του, για να επιβιώσει και να συνεχίσει την εξέγερση, τον εσωτερικό δανεισμό. Οι μόνοι πρόθυμοι να δανείσουν τους ‘Ελληνες ήταν οι τοκογλύφοι εβραίοι, θέτοντας φυσικά ως προϋπόθεση για τη σύναψη δανείων, όρους εξοντωτικούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αγγλοεβραίοι τραπεζίτες Ρικάρντο (Ιωσήφ και Σαμψών), εμφανίσθηκαν πρόθυμοι να δανειοδοτήσουν τους ‘Ελληνες, υπό την προϋπόθεση όμως, ότι θα λάμβαναν ως υποθήκη ολόκληρη την Κορινθία και θα εισέπρατταν ως εξόφληση, τα διπλάσια χρήματα απ’ όσα είχαν συγκεντρώσει ως φιλέλληνες από ολόκληρη την Ευρώπη. Ιδιαίτερα επαχθείς ήταν και οι όροι του εβραίου τραπεζίτη Ρότσιλντ. Το αποτέλεσμα ήταν, το Έθνος δανειοδοτούμενο κάτω από ληστρικές συνθήκες, να περιέλθει σε μία πιο ασφυκτική μορφή εξάρτησης, την οικονομική, από τους εβραίους…
Στο σημείο ακριβώς αυτό, γίνονται κατανοητοί οι υπερχρονικοί στίχοι του κατά πολύ μεταγενέστερου ποιητή Κ. Καρυωτάκη «Λευτεριά, Λευτεριά, θα σε αγοράσουν έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι…».
Τελικά το πρώτο δάνειο του Αγώνα συνάφθηκε στην Αγγλία, το 1824. Οι Έλληνες απεσταλμένοι Ι. Ορλάνδος και Α. Λουριώτης, συνομολόγησαν με τον οίκο Λόφνουν στις 21 Φεβρουαρίου 1824, δάνειο ύψους 800.000 λιρών στερλινών, σε τιμή έκδοσης 59% και τόκο ετήσιο 5% επί της ονομαστικής αξίας. Για την απόσβεση του δανείου, καθοριζόταν διάστημα 36 ετών. Ως εγγύηση δε -παρακαταθήκη- για την αποπληρωμή του δανείου, είχε συμφωνηθεί να τελούν όλα τα «Εθνικά κτήματα». Από το ονομαστικό κεφάλαιο που αποτελούσε το ποσό του δανείου (800.000 λίρες), μόνο οι 298.700 δόθηκαν στους Έλληνες.
Το μεγαλύτερο μέρος του ποσού εξανεμίστηκε σε προμήθειες και… έξοδα από τους εβραίους.
Το τελικό ποσό αποφασίσθηκε να κατεβεί στις τράπεζες του φιλοεβραίου Καίσαρα Λογοθέτη και του εβραίου Σαμουήλ Βαρφ, στη Ζάκυνθο.
Ωστόσο, ακόμη και το εναπομείναν από τη λεηλασία ποσό, καθυστέρησε αρκετά να φθάσει στην Ελλάδα, στελνόταν δε με αγγλικά πλοία, υπό τη μορφή δόσεων, δυσχεραίνοντας σημαντικά την έκβαση του αγώνα.
Το δεύτερο αγγλικό δάνειο ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν οι εβραίοι αδελφοί Ρικάρντο, οι ληστρικές αξιώσεις των οποίων αναφέρθηκαν παραπάνω.
Η συμφωνία για τη σύναψη του δανείου, τελικά υπογράφηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1825.
Το ονομαστικό κεφάλαιο ανερχόταν στα 2.000.000 λίρες στερλίνες για έξοδα δε του… τραπεζικού οίκου, προμήθεια πληρωμής τόκου, προμήθεια για τα μεσιτικά έξοδα συνομολογήσεως καθώς και για όλες τις εβραϊκές «εκδουλεύσεις», το ύψος του ποσού το οποίο θα παρελάμβαναν οι Έλληνες κατήλθε στις 816.000 λίρες, ενώ η χρέωση λόγω του δανείου ίσχυσε για ολόκληρο το ποσό (2.000.000 λίρες).
Όμως ούτε και αυτό το ποσό τελικά ήταν στη διάθεση των Ελλήνων. Τέθηκε στη διάθεση της αγγλοεβραϊκής διαχειρίσεως με εκβιαστικούς όρους και αντί να σταλούν όπλα και χρήματα στην Ελλάδα, όπως είχε εκ των προτέρων συμφωνηθεί, παραγγέλθηκαν πλοία στην Αγγλία, φρεγάτες στις ΗΠΑ, μισθώθηκαν πανάκριβα αμειβόμενοι ξένοι στρατιωτικοί, οι οποίοι ήλθαν στην Ελλάδα όχι βέβαια για να συμβάλλουν στην διεξαγωγή του Αγώνα, αλλά για να θησαυρίσουν, εκμεταλλευόμενοι καιροσκοπικά, τις δυσμενείς για τον Ελληνισμό συγκυρίες, το δε εναπομείναν ποσό κατασπαταλήθηκε στο… χρηματιστήριο.
Ποτέ άλλοτε Έθνος δεν καταληστεύτηκε κατ’ αυτό τον επαίσχυντο τρόπο, όπως συνέβη με το Ελληνικό στην προκειμένη περίπτωση.
Το υλικό, ότι δηλαδή απέμεινε από αυτό, παραδόθηκε τελικά στις Ελληνικές δυνάμεις προς το τέλος σχεδόν του αγώνα, μόλις το 1826 και αυτό υπήρξε ελλιπέστατο.
Αυτές, σε συντομία, ήταν οι ληστρικές – τοκογλυφικές επιδόσεις των εβραιοάγγλων και των εβραιοαμερικανών «φιλελλήνων», για να επιβεβαιωθεί τελικά το εικοστό άρθρο από τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο αναφέρει επιγραμματικά τα ακόλουθα: «Κάθε δάνειο υποδεικνύει την αδυναμία του Κράτους και την μη κατανόηση των δικαιωμάτων αυτού. Τα δάνεια επικρέμωνται όπως το σπαθί του Δαμοκλέους στο κεφάλι κυβερνώντων.
Τα έντοκα δάνεια είναι βδέλλες. (Γιατί συχνά φροντίζουν οι δανειστές σου -μια και έχουν συμφέρον- να μην μπορέσεις να ορθοποδήσεις και να ξεχρεώσεις ποτέ). Και όπως είναι από την αρχαία Ελλάδα γνωστό:
“ΟΠΟΙΟΣ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΕΤΑΙ”
Οι Ευραίοι χρησιμοποίησαν αυτό σαν όπλο για να κυριέυσουν τον κόσμο.
“Πρωτόκολλο Εικοστό Πρώτο
Επωφεληθήκαμε τη διαφθορά των διοικητών και την αμέλεια των κυβερνητών, για να εισπράξουμε ποσά διπλάσια, τριπλάσια και ακόμη μεγαλύτερα, δανείζοντας στις κυβερνήσεις των Χριστιανών χρήμα που δεν ήταν καθόλου αναγκαίο στο Κράτος. “
“Πρωτόκολλο Εικοστό
Τα δάνεια αυτά επιβάρυναν τα οικονομικά των Κρατών με την πληρωμή τόκων.
Τα υποδούλωσαν στο κεφάλαιο.
Η συγκέντρωση της βιομηχανίας στα χέρια των κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι κατέστρεψαν τη μικρή βιομηχανία, απορρόφησε όλες τις δυνάμεις του λαού και συγχρόνως του Κράτους.
Όσο καιρό τα δάνεια παρέμειναν εσωτερικά, οι Χριστιανοί δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να μεταβιβάζουν το χρήμα από την τσέπη του φτωχού στις τσέπες του πλούσιου.
Όταν όμως εξαγοράσαμε τα πρόσωπα που χρειάζονταν για να μεταφέρουμε τα δάνεια σε εξωτερικό έδαφος, όλα τα πλούτη των Χριστιανών διοχετεύθηκαν στα ταμεία μας και όλοι οι Χριστιανοί άρχισαν να μας πληρώνουν φόρο υποτέλειας.”
(Σχόλιο: Δηλαδή ουσιαστικά αν καταλάβατε καλά οι φόροι που πληρώνουμε καταλήγουν ουσιαστικά σ αυτούς, χωρίς να ξεχρεώνουμε ποτέ. Ανανεώνουν τα δάνεια με νέα δάνεια. Φερνουν τις οικονομικές κρίσεις για να μας επιβαρύνουν με νεα δάνεια και να πέρνουν ολο και περισσότερο τον έλεγχο. Κρύβονται πισω απο διαφορετικά κράτη για να κρατούν την ανωνημία τους και το μίσος τους για τους Ελληνες και τους χρηστιανούς, κρυφό. Και πάνω από ολα φροντίζουν μέσω τον πλήρη έλεγχο των Μέσως Ενημέρωσης να μας παραπληροφορούν και να βλέπουμε το μαύρο για άσπρο).
Νιώθοντας απέχθεια αλλά και αγανάκτηση από την κατάσταση που επικρατούσε, μία κατάσταση η οποία με ελαφρές παραλλαγές εξακολουθεί να ισχύει ακόμη και σήμερα, ο φιλέλληνας Λόρδος Βύρων σε ποίημά του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει και τους ακόλουθους στίχους.
«Πόσο πλούσια είναι η Βρετανία
Όχι φυσικά σε ορυχεία, ή ειρήνη
ή αφθονία, καλαμπόκι ή λάδι ή κρασιά.
Ήταν ποτέ η χριστιανική γη τόσο
πλούσια σε εβραίους;
Όλες οι καταστάσεις.
Όλα τα πράγματα.
Όλες τις ηγεμονίες, αυτοί τις ελέγχουν.
Κάνουν ένα δάνειο «απ’ την Ινδία ως τον Πόλο»
με μεγάλη ταχύτητα.
Αυτοί τραπεζίτης – κτηματομεσίτης – Βαρώνος.
Βοηθούν την χρεωκοπία μας
τύραννοι για το συμφέρον τους…
Ο διεθνής σιωνισμός άλωσε καίρια την πολιτική ζωή της Ελλάδας, εγκαθιδρύοντας το κοινοβουλευτικό πλαίσιο, το οποίο είναι γνωστό από που έλκει την καταγωγή του.
Συνακόλουθα δημιούργησε κόμματα – μαριονέτες, τα οποία ήταν φαινομενικά αυτόνομα, αλλά στην ουσία εξαρτώνταν οικονομικά και εργάζονταν για σκοπούς του ιουδαϊσμού.
Πηγή:
